وبلاگ وبلاگ شخصی ابوالقاسم کریمی
» خلاصه کتاب مزامیر/بخش پنجم
خلاصه کتاب مزامیر/بخش پنجم
85_120
کتاب مقدس_عهد عتیق
***
1
ای خداوند رحمت خود را بر ما ظاهر کن و نجات خویش را به ما عطا فرما.
2
رحمت و راستی با هم ملاقات کرده‌اند. عدالت و سلامتی یکدیگر را بوسیده‌اند.
3
راستی از زمین خواهد رویید و عدالت از آسمان خواهد نگریست.
4
در روز تنگی خود تو را خواهم خواند زیرا که مرا مستجاب خواهی فرمود.
5
خوشابحال قومی که آواز شادمانی را می‌دانند. در نور روی تو ای خداوند خواهند خرامید.
در نام تو شادمان خواهند شد تمامیِ روز و در عدالت تو سرافراشته خواهند گردید.
6
ما را شادمان گردان به عوض ایّامی که ما را مبتلا ساختی و سالهایی که بدی را دیده‌ایم.
7
آیا کرسی شرارت با تو رفاقت تواند نمود، که فساد را به قانون اختراع می‌کند؟
بر جان مرد صَدیق با هم جمع می‌شوند و بر خون بی‌گناه فتوا می‌دهند.
8
خداوند عدالت را به جا می‌آورد و انصاف را برای جمیع مظلومان.
9
خداوند رحمان و کریم است؛ دیر غضب و بسیار رحیم.
10
تا به ابد محاکمه نخواهد نمود و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت.
11
به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است، به همان اندازه گناهان ما را از ما دور کرده است.
12
چنانکه پدر بر فرزندان خود رئوف است، همچنان خداوند بر ترسندگان خود رأفت می‌نماید.
13
خوشابحال آنانیکه انصاف را نگاه دارند و آن که عدالت را در همه وقت به عمل آورد.
14
خداوند را حمد بگویید زیرا که او نیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالآباد.
15
ما را بر دشمن امداد فرما، زیرا که مدد انسان باطل است.
در خدا با شجاعت کار خواهیم کرد و او دشمنان ما را پایمال خواهد نمود.
16
خداوند کریم و رحیم است.
17
خوشابحال کسی که از خداوند می‌ترسد و در وصایای او بسیار رغبت دارد.
18
خداوند ساده دلان را محافظت می‌کند. ذلیل بودم و مرا نجات داد.
19
به خداوند پناه بردن بهتر است از توکّل نمودن بر آدمیان
20
به خداوند پناه بردن بهتراست از توکّل نمودن بر امیران.
21
خوشا به حال کاملان طریق که به شریعت خداوند سالکند.
22
خوشا به حال آنانی که شهادات او را حفظ می‌کنند و به تمامیِ دل او را می‌طلبند.
23
راه دروغ را از من دور کن و شریعت خود را به من عنایت فرما.
24
چشمانم را از دیدن بطالت برگردان و در طریق خود مرا زنده ساز.
25
ای خداوند زمین از رحمت تو پر است.
26
تو نیکو هستی و نیکویی می‌کنی.
27
ستر و سپر من تو هستی
28
موی بدن من از خوف تو برخاسته است و از داوریهای تو ترسیدم.
29
مرا به ظلم کنندگانم تسلیم منما.
برای سعادت بندهٔ خود ضامن شو تا متکبّران بر من ظلم نکنند.
30
من بندهٔ تو هستم. مرا فهیم گردان
31
ای خداوند جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیلهگر.
****
منبع:وبسایت رسمی ابوالقاسم کریمی
9 اسفند 1399
تهران - ورامین
